Διαθεσιμότητα

Μπροστά μου το τάδε περιοδικό. Κλείνω τα μάτια και αρχίζω να το ξεφυλλίζω. Ανοίγω τα μάτια, έχω σταματήσει στη σελίδα 32. Ξανακλείνω τα μάτια. Δεξιά στήλη, τέταρτη παράγραφος, τρίτη σειρά, πέμπτη λέξη. Και αυτή είναι; Διαθεσιμότητα…

Ο Τρύφωνας μου είπε: « Και τώρα γράψε…»

Το πρωί πήγα για καφέ με την Άννα, μου έλεγε ότι δεν θα είχε πρόβλημα το αμόρε της να εξαφανίζεται για δυο βδομάδες χωρίς να ξέρει που είναι ή και να ξέρει, χωρίς να δίνει σημεία ζωής. Το καταλαβαίνει λέει,  γιατί θα είναι τόσο πολυάσχολος που δεν θα έχει χρόνο. Το ότι εκείνη είναι σαν ανάποδο γαμώτο και δεν είχε ποτέ γκόμενο είναι τυχαίο; Δε νομίζω. Όχι χρυσή μου, της είπα. Χορτάσαμε από δαύτους . Να κόψει το λαιμό του να βρει χρόνο και για μένα. Σχέση δε θέλει; Αγάπη δε θέλει;

Δε λέω, είχε τη ζωή του και πριν από εμένα, το πιθανότερο να την έχει ακόμα κι αν δεν θα έχει εμένα αλλά αφού με θέλει σε αυτή, πρέπει να κάνει χώρο να μπω. Άκουσε εκεί, δεν έχει χρόνο γιατί είναι πολυάσχολος και γιατί τρέχει όλη μέρα. Σύντροφο θέλω, όχι γκόμενο για ξεπέτα !Μα εμένα ο τάδε που με ενδιαφέρει είναι πρωταθλητής στο τάδε άθλημα και δεν μπορεί ούτε την πίεση, ούτε τα τηλέφωνα.

Δε μπα να είναι και ο Μπόλτ. Να βρει χρόνο. Αν έχει λίγο, κι αυτόν θέλει να τον αφιερώνει στον εαυτό του, ας μείνει με την παλάμη του παρέα. Καλή μου πρώτα απ’ όλα για να τα ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα. Ο τύπος δε γυρνάει ούτε για να σε… αλλά πες ότι οκ , εκεί έξω υπάρχουν ανωμαλάρες ουκ ολίγες . Αυτές τις παπαριές του στυλ , νιώθω πιεσμένος και τέτοια αν στις λέει γκόμενος,  σήκω και φύγε όπως είσαι! Υπάρχουν κι άλλες ανωμαλάρες στο κάτω-κάτω εκεί έξω. Φτάνει πια αυτό το αίσχος με όλες τις γκόμενες να τρέχουμε πίσω από παπάρια!

Εγώ καλή μου, θέλω μια αγκαλιά. Θέλω κάποιον που να είναι εκεί. Θέλω κάποιον που πετάει τα σκουπίδια. Θέλω κάποιον που ξέρει να ακούει, που ξέρει να χαϊδεύει. Που κάθεται στο κρεβάτι και με χαζεύει που κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Που δε βρίσκει χρόνο για να με αγαπήσει, γιατί κάνει μόνο αυτό και απλά βρίσκει χρόνο για όλα τα άλλα.  Ζητάω πολλά; Χέστηκα. Αυτά ζητάω. 

Safe at home

Αυτοαναφορικότητα ,κακή-καλή θα ήμουνα η τελευταία που θα μπορούσε να πει οτιδήποτε εναντίον της.  Με αυτήν πορεύτηκα μέχρι τώρα, απλά μερικές φορές αισθάνομαι πως δε μου φτάνει πια.  

Τι άλλο να γράψω; Για μουσικές που άκουσα; Για εικόνες που είδα; Για καινούργια ταξίδια ; Για βιβλία που διάβασα;  Συνεχίζω να τα κάνω όλα αυτά, ανοίγουν και τα ματάκια μου λίγο περισσότερο αλλά και πάλι όλα φιλτράρονται  από τα μέσα μου.  Πάω να γράψω και βρίσκω πάλι εμένα, τα ίδια κλισέ , τα ίδια συντακτικά λάθη, πάλι εγώ.  Ο κόσμος πουλιέται και καταστρέφεται ,ο κόσμος αλλάζει και όλοι νομίζουμε ότι έχουμε άποψη ενώ είμαστε μουγκοί . Τι να πω και τι να αναλύσω; Για μια ειρήνη που δεν ήρθε ποτέ; Για την ευτυχία ή τη μιζέρια την δικιά μου; Ποιος χέστηκε;  Εδώ πεθαίνει ο διπλανός σου και το καταλαβαίνεις μετά από καμιά βδομάδα από την μπόχα. Όχι άλλη ανάλυση.

Δεν έχω να αναθεωρήσω τίποτα , ούτε και κανένας κόσμος μου γκρεμίστηκε για να τον ξαναχτίσω.  Μεγάλωσα σε μια εποχή που γκρεμιζότανε των παλιότερων γενιών οι κόσμοι και ο δικός μου έμεινε άδειος. Δύσκολο να ζεις χωρίς να πιστεύεις σε κάτι. Τα ίδια μας έλεγες και πριν πέντε χρόνια θα μου πείτε. Πέντε χρόνια μετά εξακολουθώ να μην  έχω καμία σταθερά, κάτω από τα πόδια μου άμμος.

Νιώθω μουδιασμένη, σαν να κάθισα πολλές ώρες πάνω σε ένα βότσαλο, στο ίδιο σημείο, παρακολουθώντας το κενό. Όχι δεν μπόρεσα να το γεμίσω, ούτε αυτό μπόρεσε να με ρουφήξει. Δε γεμίζει το κενό, ούτε με περιπέτειες, ούτε με ταξίδια, ούτε με γράψιμο, ούτε με διάβασμα, ούτε με λεφτά, ούτε με δόξα, ούτε με φίλους, ούτε με παιδιά, ούτε με σκυλιά , απλά στρογγυλεύει δεν έχει γωνίες. Με αγάπη;

Δεν γράφω πια γιατί τόσο καιρό πάνω στο βότσαλο ένιωσα ασφάλεια. Ένιωσα πως κάπου μπορώ να σταθώ,  από κάπου να πιαστώ και να γεμίσω το κενό. Να ιεραρχήσω τη ζωή μου με τρόπο κανονιστικό. Δε γίνονται  όμως αυτά τα πράγματα σε ένα μυαλό που λατρεύει το χάος.  Κι όμως έγινε. Η τάξη μου έδωσε ηρεμία και σώπασε το πληκτρολόγιο μου ,  όποιος με έχει ακούσει να πληκτρολογώ καταλαβαίνει τι εννοώ!

Τώρα όλα ήσυχα. Μια ευτυχισμένη ζωή, χωρίς περιπέτειες, καθωσπρέπει,  χωρίς εκπλήξεις και μια σιγουριά πως αν πεθάνω αύριο, κάποιος θα το καταλάβει.  Το είπε και ο Thornton  «When you're safe at home you wish you were having an adventure; when you're having an adventure you wish you were safe at home.»Μην το ψάχνεις, άκρη δε θα βρεις. Η ζωή του καθενός ένα κουβάρι , όσο πιο πολύ την μπλέκεις ,τόσο πιο δύσκολο να βρεις άκρη.

Αφιερωμένο στο φίλο μου Αχιλλέα που σήμερα έχει τα γενέθλια του! 

Θέλω να γράφω ξανά όπως παλιά...

Όταν είσαι ασφαλής σπίτι σου, θα ήθελες να ζεις μια περιπέτεια και όταν ζεις μια περιπέτεια, θα ‘θελες να είσαι ασφαλής στο σπίτι σου. Thornton Wilder, 1897-1975, Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας

Υπάρχει όμως μια περιπέτεια που μπορείς να ζήσεις ακόμα και μέσα από το σπίτι σου. Η περιπέτεια της γραφής!

Ούτε αυτό κάνω πλέον ... 

Μ'αγαπάς λιγάκι;

Golden Raspberry Award (Χρυσά Βατόμουρα)

Πηγή:http://www.larissafc.com by platt

1o Bραβείο.
Κωστας Πηλαδάκης για τις ταινίες:
-"Μια του κλεφτη, δυο του κλεφτη" (και μυαλό δεν εβαλες)
-"7 χρόνια φαγούρα" (και τίποτα δεν εμαθες)
-"Σκoτώνουν τα άλογα οταν γεράσουν" (αφιερωμένο στους παλαίμαχους) 
-"Αρχι-Μίδας" (γνωστό remaκe τις ταινιας "Χρυσο πιάνει Σκατά γίνετε"
Το βραβείο θα απονείμει ο Αχιλλέας μΠεος.

2ο Βραβείο.
Νίκος Κωστένογλου για τις ταινίες μικρού μηκους:
-"Bαθμός να'ναι και οτι να'ναι"
-"Εδω παπάς εκει παπάς"
-"Τρεις έντεκα τρεις δώδεκα τρεις δεκαπέντε και έντεκα"
-"Παπασούζας εναντίον Γκοτζίλα"
-"7 χρόνια στο Θιβετ και 2 βδομάδες στο Αγιο Ορος"
Το βραβείο θα απονείμει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

3ο Βραβείο.
Κωστας Κωνστάντος για τις εκπαιδευτικές εκπομπές στην μικρή οθόνη:
-"Πως να παρκάρεις ενα ποδήλατο"
-"Η τεχνη του φραπέ"
-"Γινε και συ μάνατζερ... μπορείς."
Guest star στην ταινια "Ο Φακίρης και ο Καρμοίρης"
Το βραβείο θα απονείμει ο Δαλάϊ Λάμα.

4ο Βραβείο στους παιχτες της ΑΕΛ για της υπερπαραγωγές:
-"Η απόδραση των 11"
-"Και τα 11 ηταν καθάρματα"
-"Αυτό ξερω αυτό παιζω"
-"Κατι κουρασμένα παλικάρια"
Το βραβείο θα απονείμει ο Φακούντο Πάρα

5ο Βραβειο δημοσιογραφίας στους γνωστούς οσφυοκάμπτες κωλοτούμπες:
-"Kαμια δουλειά δεν ειναι ντροπή"
-"Γλυφω για να ζήσω"
-"Ο Σάλιαγκας και ο Μάλιαγκας"
Και για της συμμετοχές στην εκπομπή μαγειρικής "Τουμπεκί ψιλοκομμένο" και φυσικής αγωγής "Η τεχνη της κωλοτούμπας".
Το βραβείο θα απονείμει ο Larry King με την Oprah Winfrey.

Ειδικό βραβείο για τα βιβλία που γίναν best seller.
-Geremi Sorele Njitap για το "Πως να φαίνεσαι 10 χρόνια νεότερος και τα μυστικά"
-Stephen Ayodele Makinwa για το "Πως να κερδιζεις λεφτά απ'το ποδόσφαιρο χωρις να εχεις ιδέα".
-Νικόλαος Νταμπίζας για το βιβλίο "Κορνερ, κεφαλιά, φαουλ" και η αισθηματική κομεντί "I love κάτω Ραχούλα".

Βραβειο ευρεσιτεχνίας στην τριπλέτα:
Ζιάγκα, Κατσάρα,Τζημα για το "Πως να ξύνετε τ@ρχιδια σας με τα δυο χέρια"

Η αγάπη ορμάει μπροστά

Χρόνια τώρα με φονάζει από μακριά
Κι ούτε ξέρω πως αντέχω και δε βρίζω
Να τη βλέπω ν' αρμενίζει στ' ανοιχτά
Κι εγώ έτσι στα ρηχά να πλατσουρίζω

Χρόνια τώρα με φωνάζει από μακριά
Και με βλέπει σκεπτικό και κουρασμένο
Και μου λέει έλα δοκίμασε άλλη μια
Εσένα ονειρεύομαι κι εσένα περιμένω

Κι ακόμα μια φορά
Πως θα τη φτάσω ελπίζω
Η αγάπη ορμάει μπροστά
Κι εγώ πίσω τρικλίζω
Πέφτω κι αυτή γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να σηκωθώ ξανά

Κι ακόμα μια φορά
Λέω θα της τραγουδήσω
Τραγούδια τρυφερά
Κι αρχίζω να γρυλίζω
Φαλτσάρω και γελά
Και σταματώ και βρίζω
Και πάω να της το πω ξανά

Κι όταν καμιά φορά
Στέκει και την αγγίζω
Μου λέει είμαι φωτιά
Μα μοναχά δροσίζω
Κι άμα καώ γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να γιατρευτώ ξανά

Καρναβάλι

Είναι Κυριακή πρωί  κι έχουν όλα ειπωθεί. Κυριακή της αποκριάς  κι έχουν όλα γραφεί, εφευρεθεί , πεθάνει . Τα άτιμα, έχουν προλάβει ήδη καμιά δεκαριά φορές να ξανά πεθάνουν και να αναστηθούνε και πάλι. Έχω αρχίσει έναν άνισο αγώνα. Θα καταφέρω σε μια ζωή να διαβάσω όλα όσα έχουν γραφτεί; Μπα, δε προλαβαίνω.Θα βγω έξω.Να γράψω; Δε μπορώ. Εγώ τώρα πρέπει να ζήσω  έστω κι από αυτή την αποχαυνωτική θέση που διάλεξα να κάτσω κι αν δεν ζήσω, πρέπει τουλάχιστον να παρακολουθήσω.Δε θέλω να γράψω. Δε μπορώ. Το μολύβι  μου έχει μουγκαθεί, το πληκτρολόγιο βογκάει . Άναρθρες κραυγές, λερώνουν τα doc  μου . Θα πάω στον Τύρναβο να κάψω τον καρνάβαλο,θα μου βάλω μπουρλότο.Έχω κάτι εισιτήρια στην τσέπη ακυρωμένα, από αυτά που ακριβαίνουν κάθε μέρα, θα τα βάλω για προσάναμμα και την πλαστικοποιημένη κάρτα ανεργίας, κι αυτή θα τη βάλω. Άχρηστη μου είναι .Θα ανάψω κι ένα από τα κομμένα, θα κάνω κυκλάκια, κι αν ζω μέχρι την Καθαρή Δευτέρα , θα σε ξεματιάσω με λαγάνα και ταραμοσαλάτα. Έλα μην κλαις , γι αυτό υπάρχουν τα όνειρα, τα ταξίδια και τα σχέδια, για να αναβάλλονται .  Τι είναι μια αναβολή μπροστά σε μια ακυρωμένη ζωή; Όσο για τα χιόνια, μη σε τρομάζουν. Αυτόν τον χειμώνα τα έχω φάει με το κουτάλι. Εμείς θα πνιγόμαστε σε ένα υδρομασάζ που το βάφτισαν τζακούζι .Θα το παίζω μάγκας , όπως μ' έμαθες εσύ.Καλημέρα καρναβάλι. Καλώς ήρθες και πάλι. Ελπίζω φέτος να μην ξεχάσεις να φύγεις. Σήμερα θα σε κάψουμε .

Μάθε παιδί μου γράμματα