Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός
ένας ακόμα που φοβήθηκε να σηκωθεί απ’ τον πάτο
ούτε με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου.
Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα παγωμένος ποταμός
Ένας ακόμα που φοβήθηκε να πάει πάει παρακάτω
ούτε με νοιάζει αν με πικράνει το φιλί σου.
Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου
σαν ασταμάτητη βροχή να πέφτω στην ψυχή σου
να γίνω αέρας και να ’ρθω να κλαίω στην αυλή σου
σαν σκύλος σαν θεός σαν εραστής σου.
3 σχόλια:
είναι μεγάλο τρελοκομείο η πλοκή μου!!
είχαμε μιλήσει για το αναφορικό εγώ και το λογοτεχνικό εγώ. ποιος θα μιλήσει όμως για το λογοτεχνικό εγώ,τι είναι και τι δεν είναι ή ποια είναι τα όριά του??
θα σου στείλω βιβλιογραφία.. υπάρχουν 4 βιβλία που αν τα διαβάσεις θα σου λυθούν όλες οι απορίες ή να γεννηθούν καινούργιες...
Δημοσίευση σχολίου