Καρναβάλι

Είναι Κυριακή πρωί  κι έχουν όλα ειπωθεί. Κυριακή της αποκριάς  κι έχουν όλα γραφεί, εφευρεθεί , πεθάνει . Τα άτιμα, έχουν προλάβει ήδη καμιά δεκαριά φορές να ξανά πεθάνουν και να αναστηθούνε και πάλι. Έχω αρχίσει έναν άνισο αγώνα. Θα καταφέρω σε μια ζωή να διαβάσω όλα όσα έχουν γραφτεί; Μπα, δε προλαβαίνω.Θα βγω έξω.Να γράψω; Δε μπορώ. Εγώ τώρα πρέπει να ζήσω  έστω κι από αυτή την αποχαυνωτική θέση που διάλεξα να κάτσω κι αν δεν ζήσω, πρέπει τουλάχιστον να παρακολουθήσω.Δε θέλω να γράψω. Δε μπορώ. Το μολύβι  μου έχει μουγκαθεί, το πληκτρολόγιο βογκάει . Άναρθρες κραυγές, λερώνουν τα doc  μου . Θα πάω στον Τύρναβο να κάψω τον καρνάβαλο,θα μου βάλω μπουρλότο.Έχω κάτι εισιτήρια στην τσέπη ακυρωμένα, από αυτά που ακριβαίνουν κάθε μέρα, θα τα βάλω για προσάναμμα και την πλαστικοποιημένη κάρτα ανεργίας, κι αυτή θα τη βάλω. Άχρηστη μου είναι .Θα ανάψω κι ένα από τα κομμένα, θα κάνω κυκλάκια, κι αν ζω μέχρι την Καθαρή Δευτέρα , θα σε ξεματιάσω με λαγάνα και ταραμοσαλάτα. Έλα μην κλαις , γι αυτό υπάρχουν τα όνειρα, τα ταξίδια και τα σχέδια, για να αναβάλλονται .  Τι είναι μια αναβολή μπροστά σε μια ακυρωμένη ζωή; Όσο για τα χιόνια, μη σε τρομάζουν. Αυτόν τον χειμώνα τα έχω φάει με το κουτάλι. Εμείς θα πνιγόμαστε σε ένα υδρομασάζ που το βάφτισαν τζακούζι .Θα το παίζω μάγκας , όπως μ' έμαθες εσύ.Καλημέρα καρναβάλι. Καλώς ήρθες και πάλι. Ελπίζω φέτος να μην ξεχάσεις να φύγεις. Σήμερα θα σε κάψουμε .