Απόσπασμα από συνέντευξη της Κικής Δημουλά:
«Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο.Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου,αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή,σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ’ ένα πολύ γόνιμο παράπονο…
Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Σας καλημερίζω όλους , από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ , από την πιο υγρή, καυτή και ιδρωμένη πόλη του πλανήτη , μα φυσικά από την βασίλ... -
Όλα είναι δρόμος και κυρίως ανηφορικός γιατί καλά τα Yolo αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις στην πραγματική ζωή και καταλαβαίνεις (...) είτε μπεις...
5 σχόλια:
τώρα το κείμενο αυτό σηκώνει αστείρευτη συζήτηση. εκ πρωτης όψεως θα μπορούσε να έλειπε η ομορφιά. δηλαδή όλη αυτή η πολύ μεγάλη διαφορετικότητα που θα γυρίσει μπούμερανγκ, πως διάολο συνδυάζεται με την ευγένεια του να υπομένεις τόσα πολλά κλπ. δηλαδή λέω ή είσαι εντός κύκλου ή εκτός. η κάτι άλλο, λιγότερο η περισσότερο όμορφο συμβαίνει, δικό σου ή όνειρο θερινής νυκτός. υπάρχουν φίλοι και άνθρωποι που σου επιτρέπουν να τους παραβιάζεις. αυτός είναι και ο πρώτος κανόνας για να ξεδιπλωθούν όλα τα υπόλοιπα, να ανατραπούν καταστάσεις και να λάμψει η αλήθεια. ίσως τελικά ο χαρακτήρας και η περιγραφή του, δηλαδή η Κική Δημουλά να ήθελε να δείξει αυτό το παιχνίδι των αντιφάσεων, πως δηλαδή μία νίκη με άλλα κριτήρια μπορεί να είναι ήττα, η διαφορετικότητα όχι απαραίτητα θετική, αλλά και το πόσο επιφανειακό μερικές φορές είναι να θεωρούμε ότι χάσαμε, μιας και κατά την άποψη μου αυτή είναι πολύ βαριά λέξη και χρησιμοποιείται μόνο σε προκαθορισμένα στερεότυπα.
Που είσαι Σοφία???
Συγχώραμε για την απουσία μου. Τρέχω και δεν φτάνω.Τα τελευταία δυο ΠΣΚ, ήμουν Φλώρινα για το μεταπτυχιακό.Χιόνια,πάγος,κρύο, φουλ γράψιμο,κρασί και γέλια!
Είχαμε μάθημα με Τίτο Πατρίκιο, βγάλαμε μαζί του και αναμνηστική φωτογραφία μπροστά από τους γεμάτους σκουπιδοτενεκέδες έξω από τη σχολή!
Μας έβαλε και γράψαμε κάτι σχετικό με τη βροχή.Μετά του τα διαβάσαμε. Το δικό μου δυο αράδες όλες κι όλες ,του άρεσε!!!!Τώρα πίσω στη δουλειά πρωί-πρωί,γιορτές,βαβούρα,τρέξιμο. Ανάσα δεν πήρα …
Γράφω που γράφω για το μεταπτυχιακό και δεν μου μένει χρόνος για να γράφω για πάρτη μου.
Από το νέος έτος τελειώνει η σύμβαση μου,μένω άνεργη και με ποιηματάκια νοίκι δεν πληρώνεις έτσι δεν είναι;Όλο και κάτι θα βρω δεν αγχώνομαι αλλά μέχρι να το βρω θα έχω τόσο χρόνο για «σκέφτομαι και γράφω»!Θα τρώω από τα έτοιμα:P
καρότο και μαστίγιο στο εργασιακό ;););)
Χρόνια σου Πολλά !!
Γερή, ευτυχισμένη, Πλάϊ σε όσους αγαπάς !!
Και μαμώ τα πτυχία ! Και μαμώ τις γκόμενες !!
Μοιάζεις στη μαμά σου ! (θα έχεις βαρεθεί να το ακούς υποθέτω)
Δημοσίευση σχολίου