Τόσο ίδιοι και τόσο μόνοι


Ξυπνούσαν την ίδια ώρα,πίνανε τον ίδιο καφέ,ακούγανε την ίδια μουσική,βούρτσιζαν τα δόντια τους με τις ίδιες κινήσεις,διασκέδαζαν με τον ίδιο τρόπο,πληκτρολογούσαν με τον ίδιο χαρακτηριστικό ήχο,περπατούσουν σε διαφορετικούς δρόμους,εκείνος στην μια άκρη του πλανήτη και εκείνη μίλια μακριά και όμως κάνανε την ίδια διαδρομή...

Κάνανε την ίδια δουλειά,σπαζόντουσαν με τον ίδιο τρόπο,γελούσαν με τα ίδια πράγματα, ερωτευόντουσαν τους ίδιους ανθρώπους,κάνανε τις ίδιες σκέψεις και οι δυο είχαν ένα μυστικό που τους πλήγωνε βαθιά και δεν το συζητούσανε ποτέ με κανέναν.

Βράδυ ανοιξιάτικο,ο Αντώνης της χαμογέλασε και της είπε πως είναι η θηλυκή εκδοχή του φίλου του,του Παύλου,εκείνη από την κούραση κατάφερε να μειδιάσει και να του πει ότι της το έχουν ξαναπεί και για άλλους.
- Αντώνη μου,βίοι παράλληλοι σε έναν επίπεδο κόσμο είναι καταδικασμένοι να μην συναντηθούν ποτέ.
-Δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει το μέλλον Άρτεμις,μπορεί στην επόμενη γωνία να τον συναντήσεις στη ζωή σου. Μα σου λέω είστε ίδιοι
-Ούτε καν στην γωνία,οι γωνίες ενός τριγώνου,ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι, αθροιζόμενες δίνουν πάντα μέχρι 180 μοίρες
- Η ζωή είναι κυκλική,μην το ξεχνάς
-Γι αυτό σου λέω,επειδή είναι κυκλική,έχω επιβαρύνει το κάρμα μου,που όλα τα σκατά που έκανα ξαναγυρίζουν σε μένα
(Γέλιααα)
-Καλάααα
-Έλα ρε Αντώνη το ότι πάτησα τα 30 φεύγα δεν σημαίνει ότι πρέπει να με προξενέψεις ντε και καλά,εξάλλου σου έχω ξαναπεί ότι έχω μια εντελώς αντίθετη άποψη για το θέμα. Ποτέ καμία μα καμία διαδρομή δεν είναι ίδια με την άλλη,όσες φορές και αν την έχεις κάνει,κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο και όσο κι αν μοιάζεις με έναν άνθρωπο,πάντα θα υπάρχει και κάτι που σου ξέφυγε
- Καλά ντε,χαλάρωσε,απλά να ξέρεις πως εκεί έξω,κυκλοφορεί ένας σωσίας σου,που κοιμάται όταν κοιμάσαι, που γελάει όταν γελάς, που σκέφτεται τα ίδια πράγματα, που τρώει το ίδιο φαγητό που τρως! Βάζω στοίχημα πως αν ήταν γυναίκα,θα φορούσατε τα ίδια στρινγκ
-Όταν βγάζω τα φρύδια μου,τι κάνει;
(Γέλια)
Γύρισε σπίτι κουρασμένη,χρονιάρες μέρες το ίδιο σκηνικό όπως κάθε χρόνο,ήθελε να βάλει τα κλάματα,μα που τέτοιες πολυτέλειες είχε ξεχάσει πως είναι να ξαλαφρώνεις, ξεφορτώνοντας τα δάκρυα σου.
Σκέφτηκε πάλι τον Μιχάλη,δεν τον ξέχασε ποτέ, χρόνια είχαν περάσει από τότε που είχανε χωρίσει και εκείνη δεν είχε καταφέρει να προχωρήσει μπροστά.Θυμήθηκε τα τελευταία του λόγια,χωρίζανε γιατί ήταν τόσο διαφορετικοί της είπε,διαφορετικοί στόχοι,διαφορετική καριέρα,διαφορετικό υπόβαθρο και διαδρομή όπως της έλεγε και τότε κατάφερε και ξέσπασε σε κλάματα.Ναι η αλήθεια είναι ότι ήτανε τόσο διαφορετικοί, ίσως και γι αυτό νατον θαύμαζε και να τον αγαπούσε τόσο. Ναι ήταν μια δυναμική γυναίκα που μετά από χρόνια είχε καταφέρει να κάνει και καριέρα και λεφτά που δεν τα ονειρεύτηκε ποτέ,τα έκανε όλα για να αποδείξει σε εκείνον και στον εαυτό της απλά ότι μπορούσε,όσο ήτανε μαζί,ήταν ικανή να τα παρατήσει όλα μόνο και μόνο για να κάνει την διαδρομή στο πλάι του, μα εκείνος είχε αποφασίσει να την πετάξει κλοτσηδόν από το βαγόνι και εκείνη συνέχισε μόνη.
Ήρθε στο μυαλό της ο Παύλος εκείνος ο άγνωστός άντρας για τον οποίο της μιλούσε όλο το βράδυ ο Αντώνης στο μπαρ,δεν ήξερε καν πώς να τον φανταστεί,άναψε τσιγάρο ξάπλωσε στον καναπέ και κοιτούσε το ταβάνι,οι σκέψεις της καρφώθηκαν για μερικά λεπτά στον άγνωστο άνδρα.Ψιθύρισε,ίδιες διαδρομές,ίδια καριέρα,ίδιο στρίνγκ…
- Κουράγιο Παύλο….

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις