Μπάτε σκύλοι αλέστε


Πως τα κατάφερα πάλι έτσι ; Έβαλα νταβατζήδες στις σκέψεις μου.. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά , που έγραφα ότι ήθελα , που δημιουργούσα ότι ήθελα και που μπορεί να μην τα διάβαζε και να τα έβλεπε κανείς , αλλά ω Θεέ μου ήταν πραγματικά καλύτερα τότε .
Δεν φταίει κανείς ,αλλά δεν μπορώ να γράψω όπως πριν , δεν μπορώ να γράψω αλήθειες , γιατί οι αλήθειες προϋποθέτουν να είσαι ελεύθερος άνθρωπος κι εγώ δεν είμαι πια …
Το ψέμα σε δεσμεύει , σε κάνει πιο κλειστό , επιφυλακτικό σε κάθε κίνηση σου , μην τυχόν και αποκαλυφθεί η αλήθεια …
Όταν ήμουνα μικρή έγραφα σε κώδικα , σε μια δική μου γλώσσα που θα μπέρδευε τους άλλους και κυρίως την μητέρα μου , που πάντα παραβίαζε τα προσωπικά μου ημερολόγια…
Αυτό με έθλιβε πάντοτε κι αν και της είχα ζητήσει πολλές φορές να μην το κάνει γιατί δεν ήταν σωστό εκείνη συνέχιζε κι έτσι κι εγώ είχα μάθει να γράφω υπονοώντας και όχι εννοώντας και ξέρετε έχει μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο …
Λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να γράψουν χωρίς φύκια και μεταξωτές κορδέλες και να έχουν πιάσει το νόημα . Λίγοι είναι αυτοί που χωρίς να κρύβουν και να υπονοούν δήθεν κουλτουριάρικες ατάκες , αλλά να γράφουν την μια και μοναδική τους αλήθεια , να μπορούν να κάνουν την ανάσα σου να σταματά .
Πολλές φορές είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναέγραφα , γιατί δεν μπορούσα να κρατήσω κανένα μυστικό όπου και να έκρυβα τα γραπτά μου. Η μητέρα μου θα τα έβρισκε και θα έβλεπε τις σκανταλιές που είχα κάνει κι αλήθεια έκανα πολλές .
Όμως δεν μπορούσα να νικήσω αυτό μου το πάθος , όπως και η μητέρα μου το είχα πάρει απόφαση πως δεν θα σταματούσε ποτέ να ψάχνει τα πράγματα μου , έτσι έπρεπε να λυτρωθώ γράφοντας και παράλληλα πολλές φορές να πρέπει να καμουφλάρομαι , να κρύβομαι … Έγραψα σε κώδικα , έγραψα μελαγχολικά , έγραψα ποιήματα που μόνο υπονοούσαν , αλλοίωσα τις αναμνήσεις μου γράφοντας όχι για εκείνα που είχα πυρποληθεί το εκάστοτε βράδυ , αλλά για αυτά που θα ικανοποιούσαν την μητέρα μου , πάντα έγραφα για την μητέρα μου , γιατί πάντα ήξερα ότι έχω έναν αναγνώστη . Έγραφα κι άφηνα σημάδια πάνω στα κείμενα μου, σημάδια που μόνο εγώ θα μπορούσα να αποκωδικοποιήσω ..
Όταν έγραψα την πρώτη κιόλας παράγραφο γι αυτό εδώ το blog ήξερα πως ήμουν ήδη ελεύθερη , έγραψα έτσι όπως ήθελα πάντα να γράψω . Έγραψα την αλήθεια , την αλήθεια μου , χωρίς να νοιάζομαι αν κάποιος το διαβάσει , αν κάποιον αγγίξει , αν έχω αναγνωσιμότητα , αν πειράξουν αυτά που έγραφα τον πρώην γκόμενο , τον συγγενή , τον φίλο .
Από τότε που άρχισαν να με απασχολούν όλα αυτά έχασα το νόημα , την μαγεία του να γράφεις ελεύθερα , ανυποψίαστα , χύμα , ξεκάθαρα . Έγινε κι αυτό εδώ το blog σαν ένα άλλο παραβιασμένο ημερολόγιο μου , όχι γιατί διαβάσατε όλοι εσείς τις σκέψεις μου , εγώ άφησα επίτηδες ανοιχτή την κλειδαριά αυτή τη φορά , αλλά γιατί πια δεν μπορώ να γράψω ελεύθερα …
Όλοι οι φίλοι , οι γνωστοί ,οι γκόμενοι έχουν άποψη, γνωρίζουν πια βλέπετε το blog μου και δεν τους αρέσει εκείνο και το άλλο , τρελαίνονται γι αυτά που γράφω αλλά τα θέλουν μόνο για ιδιωτική χρήση .
Κατέβασα το προηγούμενο post , γιατί ένας πρωταγωνιστής , μου ζήτησε να βγάλω τις φωτογραφίες εκείνες που υπήρχε αυτός και οι φίλοι του . Φυσικά δεν μπορούσα να το κάνω , γιατί όλο αυτό είχε μια ιστορία , είχε τη ζωή μου , που μες σε αυτή ήταν και εκείνος και οι φίλοι του ή οι φίλοι μας δεν έχει σημασία . Αποφάσισα να το βγάλω όλο , και να σας πω και κάτι, άλλα ήθελα να γράψω απόψε και άλλα έγραψα. Μα δεν μπορώ πια, κουράστηκα να γράφω με κώδικες ή να γράφω όλα αυτά που εσείς θα θέλατε να διαβάσετε , ότι σας αγαπώ και σας λατρεύω και ότι είστε τα καλύτερα παιδιά , ενώ ήθελα να γράψω ότι είστε μπάσταρδοι και ότι δεν σας γουστάρω με την καμία . Το γράψιμο για μένα ήταν πάντα η λύτρωση μου , ήταν ο τρόπος μου να αντιμετωπίζω και να βλέπω τη ζωή . Από μικρή το μόνο που θυμάμαι να κάνω είναι να προσπαθώ να γράψω την αλήθεια και κάποιος να μου το απαγορεύει , ποτέ δεν έμαθα συντακτικό και ορθογραφία και ας με κοροϊδεύει ακόμα η φίλη μου η Αικατερίνη γι αυτό . Έμαθα πολλά όμως, κι ότι ξέρω , δεν το έμαθα διαβάζοντας αλλά γράφοντας .
Παρατηρούσα ασυνείδητα τη ζωή , τους ανθρώπους , τον κόσμο γύρω μου και το βράδυ πήγαινα στα χαρτιά μου και τα λέρωνα με λέξεις , δεν μπορούσα να καταγράψω τι είδα , ούτε να μαρτυρήσω με αυτόν τον τρόπο στη μητέρα μου , πως είχα βρεθεί εκεί που δεν έπρεπε και έτσι πάντα έγραφα μόνο τα συναισθήματα που μου είχαν προκαλέσει οι εικόνες, σε αυτά δεν μπορούσα να κάνω σκόντο , αλλά και από αυτά με ανακάλυπτε !

Γι αυτό σας λέω , δεν είμαι ελεύθερη πια …

Y. Σ Ήταν μεγάλο , σκληρό , απολαυστικό …
Πόσες ερμηνείες αλήθεια μπορούν να δοθούν , πόσες παρεξηγήσεις και παρανοήσεις να δημιουργηθούν ; Κι εγώ απλά σας έλεγα για τον χωνάκι παγωτό που έφαγα σήμερα … Χα-χα-χα-χα…


  • Το μπλουζ του Αη-Ονούφρη


  • Ανεβάζω και πάλι το παλιό post χωρίς φυσικά αυτούς που δεν θέλουν να υπάρχουν στις αναμνήσεις μου και ευχαρίστως τους βγάζω ...!



    Σχόλια

    Ο χρήστης manosantonaros είπε…
    Για αρχή μια καλή ιδέα είναι να δείξεις αυτο post (printed) στην μητέρα σου.... ή μια ακ΄πομα καλύτερη ιδέα είναι να βάλεις τον πατέρα σου να της το δείξει και η πιο τέλεια απο όλες τις ιδέες είναι, να συνεννοηθείς με τον αδελφό σου...
    Οσο για το μήνυμα....
    μια χαρά πήρε ο καθένας το δικό του.
    Ο χρήστης roidis είπε…
    "ωραίο ποστ"
    (κινέζικη παροιμία)

    έλα ντε! θα έλεγα γι αυτά που δεν αρέσουν.

    γράφε ότι θες.
    Ο χρήστης Chloe είπε…
    Λοιπόν είναι απλά τα πράγματα... ή γράφε ότι θες σ'αυτό το blog και γράψε τους όλους στα παλιά σου τα παπούτσια ή... κάνε νέο blog και γράφε εκεί μέχρι να σε ανακαλύψουνε...και όταν σε βρούν άλλαξε ξανά...κ.ο.κ. κυνήγι ελευθερίας!
    Ο χρήστης η Λίτσα είπε…
    ‘ανωνυμία’ και πάλι ‘ανωνυμία’…!!!
    Αφού περιπλανήθηκα καιρό και βρήκα τον μπελά μου σε forums και chats ήρθα κι άραξα στα blogs…
    Μόνο εγώ γνωρίζω την ύπαρξη του μπλοκ μου κι έτσι σκοπεύω να τ’ αφήσω…
    Ο χρήστης Ottimista είπε…
    Ελεγε κάποιοs " η ελευθερία σου αρχίζει εκεί που σταματάει η ελευθερία του άλλου " έτσι ειναι Σοφάκι . Σωστή η άποψη και τηs cloe αλλά θα συμφωνήσω πιο πολύ με τη Λόλα . Η πολύ δημοσιότητα θέλει γερό στομάχι και ίσωs να μην είναι πάντα το ζητούμενο
    Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
    eimai panta edw kopelia panta edw.... gia atoma pou axizoun opws kapoio apo tin larisa panta edw...
    Ο χρήστης alekos είπε…
    Να ελαφρύνω λίγο το κλίμα και να προτείνω το εξής
    http://morsecode.scphillips.com/jtranslator.html
    κανόνες χαμηλής τεχνολογίας
    Ο χρήστης Γείτων είπε…
    Ωραίο ποστ σοφάκι. Στο γράψιμο δεν πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί, σε αυτό θα συμφωνήσω. Οι φωτογραφίες όμως δεν είναι γράψιμο, και ενώ θα θεωρούσα απαράδεκτο να σου ζητήσει κάποιος να σβήσεις ένα κείμενο σου, στο θέμα της φωτογραφίας δεν εχει καθόλου μα καθόλου άδικο. Πρέπει να ρωτάμε πριν εκθέσουμε δημόσια την φωτογραφία κάποιου και είναι δικαίωμά του να μην θέλει.
    Ο χρήστης Kallitexnes είπε…
    Χμμμ αντιμετωπίζεις πρόβλημα Sophie...

    Πιστεύω ότι η Ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθό, το έβαλαν πάρα πολλοί πάνω από τη ζωή τους...

    Σου ζητάω να τη βάλεις πάραπάνω από τη μικροαστική, κομπλεξική "ζωή" των άλλων...

    -Βασίλης
    Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
    Ιδιαζόντως ευφυής και τρυφερός σαν εραστής
    στα λάθη πάντα συνεπής, ο πιο καλός ο μαθητής.

    Κοινωνικά διαπρεπής, στον πειρασμό επιρρεπής
    με σιγουριά ανασφαλής, ένας νορμάλ σχιζοφρενής.
    Ιδιαζόντως ευφυής και μανιώδης στοχαστής
    μιας υψηλής αισθητικής, Πειραϊκής-Πατραϊκής.
    Βαθύτατα εσωστρεφής, γεμάτος ίχνη ενοχής
    μες στην χαρά μου δυστυχής, κομπλεξικός εκ γενετής.

    Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθείς
    παίξε σε κάτι σίγουρο, να αποκατασταθείς.

    Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθώ
    γιατί είμαι είδος σπάνιο, μην εξαφανιστώ.

    Ιδιαζόντως ευφυής, κι ιδεολόγος παρακμής
    περήφανα εγωιστής, στο κάτω-κάτω της γραφής
    ιδιαζόντως ευφυής και εραστής περιωπής
    με επιδόσεις αντοχής, άντε μετά ν' αντισταθείς.

    Ιδιαζόντως ευφυής, μάλλον σπουδαίος γόνος.
    Ιδιαζόντως πληκτικός, ιδιαζόντως μόνος.
    Αφιερωμένο σε κάποιον και σε κάποιους ...

    Υ.Σ Ευχαριστώ Γειτονάκο μου ;)

    Δημοφιλείς αναρτήσεις