Ψέματα

Τι ψέμα να πω που να μην έχω πει ; Ποια παράσταση να προβάρω που να μην έχω παίξει; Ποιο ρούχο να βάλω που να μην έχω φορέσει ;
Ανανέωση χρειάζονται όλα .
Η ζωή μου , η καρταρόμπα μου , η ρόμπα μου, οι φίλοι μου και οι γνωστοί.
Πόσα ποτά να πιω και πόσες φάτσες να ξεχάσω, είμαι και πάλι εδώ που αν κάποτε ήθελα να φύγω, τώρα θέλω να φτάσω , να γυρίσω πάλι και να αρχίσω από την αρχή . Δεν είναι προσποίηση αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό .
Λατρεύω τους ανθρώπους , που έχω βαρεθεί , που με έχουν πουλήσει , που με έχουν απογοητεύσει , γιατί αυτούς έχω για να αγαπώ …
Μ’αρέσω μέσα στα χιλιοφορεμένα ρούχα μου γιατί με αυτά ντύνομαι τα βράδια … Κι αν κάποιος βαριέται εδώ μέσα ας σηκωθεί και να το φωνάξει και πρώτη θα είμαι εγώ καθώς τα πόδια μου θα με τινάξουν από την καρέκλα .
Ίδιες φάτσες, ίδια αστεία , ίδια μέρη, ίδια φαγητά , αλλά πόσο τα αγαπάω όλα αυτά , πόσο θέλω να ξαναγυρίσω κοντά τους …
Άλλη μια κερδισμένη παρτίδα μου έμεινε καθώς έκλεινα το τάβλι, να που μου απέμεινε και κάτι από όλο αυτό το αόριστό του τελευταίου χρόνου, να που μπορείς να αισθάνεσαι κερδισμένος ακόμα κι όταν δεν έχει απομείνει κανένα βραβείο ή λάφυρο για να πάρεις μαζί σου.
Να επενδύσεις σε σταθερές αξίες !Χα! Όλα ήταν πάντα τόσο ρευστά , τα κρατούσα πάντα σαν την άμμο στα χέρια μου . Όλα φεύγαν αμέσως από τις ρωγμές των δαχτύλων μου . Παντού ρωγμές για να μπορούν να μπαίνουνε με την ίδια ευκολία που θα φεύγανε , παντού συμβάσεις δήθεν απελευθέρωσης , γιατί απλώς δεν μπορούσες και αλλιώς να κάνεις . Αλήθεια πόσο γρήγορα βαριέμαι , πόσο πολύ αγαπώ όλα αυτά που κατάφεραν να με κάνουν να τα βαρεθώ ! Θέλω παλιά τραγούδια να τραγουδήσω , στηριζόμενη σε γνώριμους ώμους , θέλω την ίδια γεύση των χειλιών σου που συνήθισα , θέλω τα ρούχα που έχουν πάρει το σχήμα του κορμιού μου , θέλω τους φίλους που με κράτησαν και με ανέχονται ακόμα … Θέλω αυτή την καταραμένη στασιμότητα των πάντων , θέλω τους ίδιους στίχους , τις ίδιες γνώριμες μυρωδιές , θέλω να γυρίσω από εδώ από όπου ξεκίνησα.