Ξένιος Δίας

Τα ωραιότερα κείμενα μου τα έχω γράψει σε ώρες αγρύπνιας ή πάνω σε μέσα μαζικής μεταφοράς . Τότε που ξημερώνει και έχω ξαπλώσει μόνο και μόνο επειδή πρέπει και όχι επειδή νυστάζω ή τότε που κουρνιάζω σε μια θέση διασχίζοντας αξιόλογα χιλιόμετρα . Καμιά φορά βεβαία νυστάζω θανάσιμα , αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να χαλαρώσω και να κοιμηθώ , γιατί είναι διάφορες σκέψεις που μου βασανίζουν το κεφάλι , και πρέπει να τις βγάλω από αυτό να σηκωθώ και να κάνω τα άκρα των δακτύλων μου ένα με το πληκτρολόγιο . Είπα τα ωραία κείμενα , δεν ξέρω αν είναι και ο πιο σωστός επιθετικός προσδιορισμός που μπορώ να δώσω, αλλά «ωραία κείμενα» για μένα είναι αυτά που απλά γουστάρω εγώ κι ας μην έχουν πάρει κανένα comment από κάτω αν και συνήθως γίνεται το ακριβώς αντίθετο.

Είναι τα κείμενα που καθώς τα έγραφα είχα 40 πυρετό , τα κείμενα που έγραφα με μια ανάσα χωρίς να βάζω κόμματα και τελείες , τα κείμενα που δεν μπορούσα καν να τα διαβάσω στην οθόνη γιατί τα μάτια μου ήταν θολωμένα από τα δάκρια και αλήθεια είναι υπέροχο συναίσθημα να λυτρώνεσαι πάνω στο πληκτρολόγιο σου . Άλλες φορές είναι και αυτά που ζεις έντονα ! Ξέρω πως θα ακουστεί παράλογο , αλλά έχω ζήσει στιγμές που από τη μια εύχομαι απλά να μην τελειώσουν ποτέ και από την άλλη έλεγα πότε θα γυρίσω σπίτι μου για να τις καταγράψω… Όχι αυτό εδώ το post δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω , είναι μεσημέρι , δεν έχω επιστρέψει από κανένα ταξίδι , από καμία μεγάλη καψούρα , ούτε από κανένα μεγάλο καυγά, έχω επιστρέψει από μάθημα που έδινα αξημέρωτα το πρωί και παρόλο το διάβασμα και τις πράξεις εκεί που είχα φτάσει προς το τέλος σηκώθηκα και τα παράτησα όλα , τουλάχιστον μου έχει μείνει το διάβασμα για την επόμενη (γαμώ τον κλειδάριθμό μου μέσα ).

Ναι είμαι άγρυπνη, αυτό το βράδυ δεν είδα κανένα όνειρο όπως συνέβαινε τελευταία απλά γιατί έχω να κοιμηθώ πάνω από 24ώρο… Μέσα σε όλα αυτά έχω και τους αποχαιρετισμούς , ήδη οι φίλοι μου πακετάρουν τα πράγματα τους και τα διώχνουν σιγά σιγά προς τα μέρη τους . Βλέπω δάκρια και οδυρμούς και σκέφτομαι πως η δικιά μου ώρα σε τέσσερεις μήνες φτάνει , ίσως να είμαι η μοναδική που χαίρομαι , γιατί τέσσερα χρόνια εδώ επιδίωξα και τελικά κατάφερα να μην δεθώ με τίποτα . Ξέρω πως αυτό ακούγεται κάπως κυνικό αλλά αυτή είναι η αλήθεια . Με χαρά θα αδειάσω το ρετιρέ μου , με χαρά θα παραδώσω τα κλειδιά στον ιδιοκτήτη ή στον επόμενο ενοικιαστή , γιατί πέρασα ανεπανάληπτες στιγμές μέσα σε αυτό το σπίτι , γιατί σίγουρα έζησα μέσα του τα χρόνια της ξεγνοιασιάς , της ευθύνης , της ενηλικίωσης , της αυτοκυριαρχίας , όμως ένας κύκλος φτάνει στο τέλος του κι ένας άλλος καινούργιος αρχίζει , κι εγώ πάντα βαριόμουνα πολύ εύκολα και ποτέ δεν θεώρησα τίποτα ιδιοκτησία μου .

Χθες η Μαίρη μου έλεγε πως δεν μπορεί να αφήσει το σπίτι που μένει γιατί το θεωρεί δικό της , γιατί έζησε σε αυτό τα καλύτερα χρόνια της ζωής της , κουνούσα συγκαταβατικά το κεφάλι μου κι όμως δεν καταλάβαινα πως αισθάνεται. Για μένα αυτό το σπίτι ήταν απλά το μέρος που με φιλοξένησε όλα αυτά τα χρόνια , είναι η πόρτα που άνοιγα κάθε φορά ενώ γυρνούσα από άγρια μεθύσια ή μακρινά ταξίδια , η πόρτα που άνοιγα για να φιλοξενήσω φίλους και συγγενείς , αυτό το σπίτι σίγουρα ανήκει περισσότερο στο σκύλο μου τον Τζίμη από ότι σε μένα και τα καλύτερα χρόνια θα είναι πάντα κάθε φορά τα τωρινά !

Κι έτσι νομίζω πως θα είναι και αύριο και μεθαύριο , γιατί μαρέσει να γυρίζω και να ταξιδεύω, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εξάλλου δεν έμενα κάπου συγκεκριμένα , γύρισα πόλεις και πόλεις , φιλοξενήθηκα σε σπίτια και σπίτια , γνωστών και φίλων και κινούμουν κάθε φορά σε οποιοδήποτε μέρος κι αν ήμουνα σαν να ήταν η παλιά μου γειτονιά , προσαρμοζόμουν και εξοικειωνόμουνα με το χώρο τόσο γρήγορα και μετά απλά αποχωρούσα για να επιστρέψω και πάλι κάποια άλλη στιγμή . Τα συναισθήματα που νιώθω για αυτό το σπίτι είναι ακριβώς τα ίδια με τα συναισθήματα που νιώθω για όλα τα σπίτια των φίλων μου που με φιλοξένησαν κατά καιρούς .Δεν ξέρω πως είναι να νιώθεις κάπου σαν το σπίτι σου , γιατί για εμένα όλα υπήρξαν σπίτια μου για τον καιρό που με φιλοξένησε το καθένα . Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους που γνώρισα και συναναστράφηκα μαζί τους αυτά τα χρόνια . Δεν λυπάμαι για τους ανθρώπους που θα χάσω φεύγοντας από εδώ όχι γιατί δεν θεώρησα ποτέ κανέναν σημαντικό για μένα . Άλλοι θα φύγουν πιο νωρίς , άλλοι θα μείνουν πίσω ενώ εγώ θα φύγω, κι άλλοι θα είναι για πάντα εδώ . Πάντα θα τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους , γιατί με φιλοξένησαν στις σκέψεις τους , στην αγκαλιά τους , γιατί ήταν εκεί για να μου τραγουδήσουν ενώ έκλαιγα , για να με φροντίσουν ενώ ήμουν άρρωστη , για να μου δανείσουνε , για να παίξουνε μαζί μου , για να με ταΐσουνε , αλλά όλοι πρέπει να φύγουμε , όλοι πρέπει να γνωρίσουμε καινούργιος ανθρώπους , τόπους και εμπειρίες και να πάμε μπροστά . Δεν λυπάμαι λοιπόν , αλλά χαίρομαι , χαίρομαι για όλα αυτά που απλόχερα μου δώσανε , για την φιλοξενία αυτού του τόπου κι αυτών των ανθρώπων που δεν είναι και τόσο αφιλόξενοι όσο λένε . Για μένα τελικά όλα είναι μια καλή φιλοξενία και κάπου εδώ πρέπει να σας κλείσω γιατί ο φίλος μου ο Νίκος είναι στο ακουστικό και τον έχει πιάσει λογοδιάρροια…

Σχόλια

Ο χρήστης Dot.Hakers είπε…
Δυο στίχοι μου έρχονται στο μυαλό:

"Όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε..."

και

"Όμως στο τέλος είναι η μαγεία"

Πάντα κοιτάμε μπροστά, και ουδείς αναντικατάστατος!
Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Dot.hackers! Η αλήθεια είναι ότι τώρα σε ανακαλύπτω ή τώρα σας ανακαλύπτω να πω ; Ξαφνιάστηκα όταν μπήκα στο blog και με είδα στα links , καλά μεταξύ μας χάρηκα πάρα πολύ , πάντα χαίρομαι όταν βλέπω να είμαι στα links ανθρώπων που δεν ξέρω ή που δεν έχω διαβάσει ποτέ ! Τώρα όμως που σε (σας ) ανακάλυψα νομίζω πως θα ταξιδέψω εκεί που δεν μπορώ να πάω, αν και δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιο τέτοιο μέρος για μένα(χε-χε) ! Όλα τελειώνουν κι όλα περνάνε ,από ότι έχω δει μέχρι τώρα, αυτή πρέπει να είναι μια από τις μεγαλύτερες αλήθειες , αν όχι η μεγαλύτερη !Όντως στο τέλος είναι η μαγεία ! Μόνο έναν ξέρω αναντικατάστατο τον Αντώνη Παραρά !
Αρχίζω από αύριο κιόλας το καινούργιο ταξίδι αφού στη συνέλευση το απόγευμα όλοι ψήφισαν υπέρ κατάληψης ! Αναλαμβάνει η Γεωργία τα εισιτηριάκια για το θέατρο και όλα τα άλλα είναι κομπλέ !
Ο χρήστης manosantonaros είπε…
Καλό σου ταξίδι Σοφία.
Να θυμάσαι. Ε;
Ο χρήστης Dot.Hakers είπε…
Φίλτατη Σοφία,

Ο ένας εκ των δύο Dot.Hakers είναι γνωστός σου (όχι όμως πααααάρα πολύ), και δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο στην Αγγλία που για κάποιο διάστημα συνομιλουσες! Θυμήθηκες;
Ο χρήστης didymous skulls είπε…
τόσο αισιόδοξο κειμενάκι κιόμως με μελαγχόλησε.
τόσα ταξίδια, τόσα σπίτια, τόσες χώρες άλλαξα, ποτέ μου δεν ήθελα να γυρίσω πίσω σε καμία, κιας με χαλούσε. γι'αυτο σε συγχαίρω.
καλή σου μέρα
Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Ααααα! Έλα ρε Κωνσταντίνε, και χάρηκα κι εγώ ότι δεν με ξέρουν και με βάζουν στα links τους ! Χα-χα! Καλημέρα φιλαράκο καλά είσαι ; Τα παίρνω τα mail σου , άρχιζε αν θες να τα στέλνεις στο gmail ! « Συνομιλούσες για κάποιο διάστημα !!!!!» Χα-χα! Ναι θυμάμαι ήταν Ιούλιος του 2003 μόλις είχα γυρίσει από το Ποσείδι γιατί είχα αδιαθετήσει , και ήμουνα μόνη μου στο σπίτι της Σβώλου .Το βράδυ δεν ήξερα τι να κάνω και πήγα στα Web της Ναβαρίνου , κάθισα απέναντι από το κλιματιστικό και αυτό με γάμησε , τότε μιλήσαμε πρώτη φορά για ώρες ! Χα-χα! Την επόμενη μέρα έφαγα από τα Corner και έπαθα τροφική δηλητηρίαση , πάνω από μια βδομάδα ήμουνα σκατά , η γνωριμία μας ήταν ανεπανάληπτη !
Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Καλημέρα Μανουλίνο ! Τώρα ξύπνησα , προσπάθησα να στο πω , αλλά είδες δεν μας θέλει !!! Σου αφιερώνω το παρακάτω τραγουδάκι !
Στις 11 μπορείς;
όχι, όχι
Στις 12 μπορείς;
όχι, όχι
Στις 4 μπορείς;
μπορώ, μπορώ
αλλά δεν μπορώ εγώ

Το Σάββατο μπορείς;
όχι, όχι
Την Κυριακή μπορείς;
όχι, όχι
Παρασκευή μπορείς;
μπορώ, μπορώ
αλλά δεν μπορώ εγώ

Δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάπου θα συναντηθούμε
Δεν μπορεί, δεν μπορεί
στο ίδιο σπίτι ζούμε

Το Μάιο μπορείς;
όχι, όχι
Τον Αύγουστο μπορείς;
όχι, όχι
Δεκέμβριο μπορείς;
μπορώ, μπορώ, μπορώ
αλλά δεν μπορώ εγώ
Έτσι ε;

Τώρα να ‘ρθεις μπορείς;
όχι, όχι
Αν έρθω εγώ μπορείς;
όχι, όχι
Χαράματα μπορείς;
μπορώ, μπορώ
ναι, αλλά δεν μπορώ εγώ



didymous skulls
Καλημέρα και σε σένα , σε συγχαίρω κι εγώ για τα τόσα σου ταξίδια;):****

Δημοφιλείς αναρτήσεις