Κατάχρηση του φόβου…



Θυμάμαι τότε που έπεφτα στην αγκαλιά του Ζήση λαχανιασμένη .Τι όμορφο συναίσθημα που ήταν; Ήμασταν δεν ήμασταν 10 χρονό, πιτσιρίκια όλοι μας και παίζαμε κρυφτό-κυνηγητό… Από τότε θυμάμαι πως δεν κρυβόμουνα καλά , δεν έβρισκα ποτέ την κατάλληλη κρυψώνα , τα άλλα παιδιά νόμιζαν πως ήμουνα κουτή και αφελής , εγώ όμως ήξερα το μυστικό… Δεν έμαθα ποτέ να κρύβομαι , πάντα έμπαινα μπροστά σε ότι κι αν γινότανε , δεν λέω ότι είναι καλό αυτό ή έξυπνο , μα αυτό εγώ έκανα πάντα , δεν μου άρεσε ποτέ να κρύβομαι … Γιατί άλλωστε να μ’αρέσει ; Βρείτε μου έναν καλό λόγο ; Η αδρεναλίνη έπιανε κόκκινο, ναι με είχαν βρει και έπρεπε να τρέξω , αχ και να ξέρατε τι ταχύτητα είχα … Ποτέ δεν είχα αντοχή , αλλά από ταχύτητα άλλο τίποτα , γι αυτό ίσως και πάντα, τα βαριόμουνα όλα πολύ γρήγορα … Έτρεχα, έτρεχα , έτρεχα , μια ζωή έτρεχα , κι όταν έπεφτα στην αγκαλιά αυτού που με κυνηγούσε ένιωθα υπέροχα γιατί ήξερα πως για λίγο δεν θα χρειαζότανε να τρέξω άλλο , μ’άρεσε όταν με τραβούσαν από την μπλούζα λες και ήμουνα το θήραμα τους , δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με ξετρέλαινε…
Μετά μεγάλωσα , με στείλανε στα μπαλέτα , στους προσκόπους , σε κατασκηνώσεις , σε ξένες γλώσσες , στα ωδεία , και να σου έμαθα και πιάνο και κιθάρα , ήμουν και χρόνια στην Ε.Α.Λ στην ομάδα του βόλεϊ , και να και οι χορωδίες και τα μαθήματα σχεδίου , και τα έργα μου στην έκθεση της σχολής να τα καμαρώνω , αλλά όλα μέχρι εκεί … Τίποτα δεν ολοκλήρωσα ποτέ, τίποτα δεν με καύλωσε ποτέ πιο πολύ από ότι το γράψιμο , που δεν μου το έμαθε κανένας , αν εξαιρέσεις την Ασπασία , την πρώτη μου δασκάλα , την δασκάλα που με έμαθε να βάζω τα γράμματα στη σειρά … Όλα τα ξεκίνησα τα ξεζούμισα και έφυγα.. Όχι γιατί δεν ήμουνα καλή, ούτε και γιατί δεν μου άρεσαν , απλά γιατί δεν με καύλωσαν , δεν με ξετρέλαναν …
Μεγαλώνοντας , μαζευόμασταν , πάντα κάποιοι καλοί φίλοι στις γιορτές και παίζαμε 21 … Οι φίλοι μου εξακολουθούσαν να πιστεύουν πως είμαι καλό παιδί , αλλά αφελής … Τώρα δεν έτρεχα , δίπλα μου είχα το ουισκάκι μου , την Μαλμποριά μου , είχα 19 , κανείς δεν θα τραβούσε στη θέση μου κι άλλο φύλλο , κι όμως εγώ πάντα τραβούσα. Οι πιθανότητες δεν ήταν μαζί μου ,κι όμως δεν το μετάνιωσα ποτέ, όσες φορές κι αν κάηκα . Πρώτον γιατί δεν ξέρετε πόσο μαρέσει να καίγομαι , αφού κάθε βράδυ ονειρεύομαι ότι με δένεται και μου βάζετε φωτιά στην πλατεία Συντάγματος για παραδειγματισμό … Δεύτερον , ποτέ δεν μπόρεσα να κάνω αυτό που πρέπει .Τρίτον πάντα το πλάσαρα ως μαγκιά το ότι μπορεί να μην άντεχα στο τρέξιμο , αλλά άντεξα όλα μου τα ρίσκα , με όποιες συνέπειες κι αν είχαν αυτά και τέταρτων ποτέ δεν έχασα περισσότερα από ότι κέρδισα ….
Ποτέ τίποτα δεν μπόρεσα να βάλω σε τάξη , μην μου το ζητάτε να το κάνω τώρα , είμαι πάνω σε μια τεράστια λεωφόρο και τρέχω-τρέχω , είναι απίστευτο συναίσθημα , δεν το έχω νιώσει πρώτη φορά μην ψαρώνεται , απλά τώρα έχω καλύτερο αμάξι , δεν προσπαθώ να σπάσω κάποια όρια , για τον απλούστατο λόγο , το ότι δεν είχα ποτέ μου την αίσθηση του φόβου, ίσως αν φοβόμουνα και λίγο , να μην τα έκανα όλα αυτά … Και βρεγμένα τα χέρια μου έβαλα στις πρίζες και οδήγησα μεθυσμένη και έκανα μπάνιο φαγωμένη , και κάπνισα στο νοσοκομείο και με κόκκινο πέρασα κι άλλα τόσα που δεν λέγονται έκανα κι όλα καλά … Όλα τα έκανα γιατί απλά τα γούσταρα , γιατί είμαι ελεύθερη κι ανάλαφρη και μέχρι να καώ θα τρέχω…

Σχόλια

Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
• Η αγάπη είναι αγαθό. Δεν είναι τυχαίο ότι σ’ όλες τις εποχές και σ’ όλους σχεδόν τους πολιτισμένους λαούς , η αγάπη με την πιο ευρεία έννοια και η αγάπη του άντρα για τη γυναίκα λέγονται με την ίδια λέξη : αγάπη. Αν η αγάπη είναι κάποτε σκληρή και ολέθρια, η αιτία δεν είναι μέσα στην ίδια, αλλά στην ανισότητα των ανθρώπων …Όταν ένα μέρος είναι χορτάτοι , έξυπνοι και καλοί, ενώ άλλοι πεινασμένοι , κουτοί και κακοί, τότε κάθε αγαθό οδηγεί μόνο στην σύγκρουση , μεγαλώνει την ανισότητα των ανθρώπων .
• Η ευτυχία και η χαρά της ζωής δεν είναι στο χρήμα, αλλά στην αλήθεια . Αν επιδιώκεις μόνο την υλική σου καλοπέραση , ποτέ η ζωή δεν θα σ’ αφήσει να μεθύσεις από ευτυχία, συχνά θα σου καταφέρει διάφορα χτυπήματα .
• Αν θες να καταλάβεις τη ζωή, πάψε να πιστεύεις αυτά που λένε κι αυτά που γράφουν , μόνο βλέπε, παρατήρησε εσύ ο ίδιος και συλλογίσου …
• Μόνο οι ηλίθιοι και οι τσαρλατάνοι τα ξέρουν και τα καταλαβαίνουν όλα ..

Αντον Τσέχωφ...


Αφιερωμένο εξαιρετικά ………
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Mα τί έχεις πάθει εσύ και έγινες ξαφνικά τόσο σοφό;
Συμφωνώ και κάτι μου λέει ότι θα σε κάνουνε welldone στο Σύνταγμα.
Χαίρομαι, μαλακιστήρι μου, που είσαι προετοιμασμένο.
Καλού κακού παντως φόρα κανένα αντιπυρικό βρακάκι.
Ρε τον Αντον, δίκιο που'χει...
Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Βοσκάω αγνό χορταράκι ! Που πουλάνε τέτοια ξέρεις ; Ναι βρε ο Αντον τα λέει καλά , αλλά μερικοί δεν ανοίγουν τα αφτιά τους να τα ακούσουν !!!
Μάκια :****
Ο χρήστης ΠΡΕΖΑ TV είπε…
Ax τι κανουν αυτες οι αναμνησεις...
Καλα να τα περνας και καλες γιορτες να εχουμε!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
To να τρέχεις (πολύ) δεν είναι κακό. Αντιθέτως είναι δημιουργικό, και σε κάνει να χαίρεσαι την ταχύτητα με έναν τρόπο πρωτόγονο...Μια άγρια ομορφιά.

Το να έχεις όμως τον τρόπο να επιβραδύνεις (όχι να σταματάς...ποτέ δε σταματάς! ποτέ ΜΗ σταματάς!) είναι μεγάλη και σπουδαία γνώση στη ζωή. Και δεν κατακτάται εύκολα...Ίσως και ποτέ.

Εγώ δνε ξέρω να επιβραδύνω γι αυτό και τα χαίρομαι όλα ανδρομικά. Αφού τελειώσουν, ότνα κάνω την αποτίμηση τρέχοντας για τα επόμενα. Ούτε εσύ ξέρεις, συμπεραίνω.

Δεν πειράζει όμως.

Καλύτερα.

Άσε, να 'χουμε να μαθαίνουμε σ' αυτήν την σκρόφα λατρεμένη ζωή, για να 'χουμε έμπνευση να τη ζούμε και να τη μοιραζόμαστε.

Φιλιά, καλημερούδια!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
run sophie run!
ap ton genari stous kinimatografoys:)
ps.kostas

Δημοφιλείς αναρτήσεις