Επιτέλους...


Επιτέλους κάθομαι στην κουνιστή καρέκλα μου … Όχι ούτε και τώρα έχω χρόνο , ευτυχώς και δυστυχώς αυτόν τον μήνα δεν μου έφτασε κανένα εικοσιτετράωρο , βάζω για λίγο στην πάντα τις άλλες υποχρεώσεις που τρέχουν , τις συσσωρεύω στη ειδική γωνιά τους , τελικά υπό πίεση λειτουργό καλύτερα …
Δεν έχω χρόνο κι όμως εγώ κουνιέμαι , αλήθεια δεν θυμάμαι τίποτα, ούτε καν τι έφαγα το μεσημέρι, να πάω να δω την κατσαρόλα , το ταψί ; Αχαχαχαχαχα! Όπως πάντα είναι πεντακάθαρα και σκονισμένα!!! Ατελείωτες μηχανικές , μισοκοιμισμένες κινήσεις , τόσα ταξίδια , τόσες δουλειές , τόσες συναντήσεις ,αλλά ο εγκέφαλος κλινικά νεκρός !!! Επιτέλους μαζεμένα λεφτά , σήμερα μου είπαν ότι θα πληρωθώ και για τις περσυνές εργατοώρες μου στο ράδιο ,αυτό τουλάχιστον το θυμάμαι , αχαχαχαχα! Άλλο ένα ξεκίνημα από το μηδέν … Είναι τόσο όμορφες και κουραστικές οι αρχές , δεν με φοβίζουνε όμως έχω κάνει τόσες και τόσες , εμένα φοβάμαι καμιά φόρα… Πώς να μάθεις να δαμάζεις όλα εκείνα που σε κατατρέχουν , πώς να αφήσεις τους παλιούς σου φόβους , και οι γαμημένες αποτυχημένες απόπειρες του παρελθόντος όλο και συσσωρεύονται και στέκουν σαν βουνό πίσω μου , γυρνάω το κοιτάω καμιά φορά και με τρομάζει , είναι τόσο μεγάλο το πούστικο !
Αρχές , αρχές , αρχές … Κάθε αρχή και δύσκολη λένε , δεν ξέρω γιατί ποτέ δεν το ασπάστηκα αυτό , το μοναδικό πρόβλημα μου σε κάθε αρχή μου ήτανε το κατά πόσο καλό ή κακό ήταν το προηγούμενο τέλος… Από τα λάθη μαθαίνεις λένε , κι εγώ εξακολουθώ να επαναλαμβάνω συνεχώς τα ίδια ! Όχι τελικά δεν είναι λάθη που επαναλαμβάνω είναι απλά ο τρόπος που διάλεξα να ζω και να σπαταλώ το χρόνο μου , όσο λάθος κι αν είναι αυτός , είναι ο τρόπος που γουστάρω κι αυτό πρέπει να το πάρω απόφαση … Τι να πω τώρα για τα ταξίδια μου , ότι έγιναν και πάλι τα πιο απίθανα πράγματα, με το να χτυπήσει ο οδηγός του λεωφορείου αυτοκίνητο της ασφάλειας και να περιμένουμε δυο ώρες για να μας τον ξαναφέρουνε πίσω ; Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι το έχω πει τόσες φορές , εμένα τα ταξίδια δεν μου πάνε αλλά εγώ εκεί εξακολουθώ να παίρνω στο λαιμό μου τους συνταξιδιώτες μου !!!
Τουλάχιστον μέσα από όλα αυτά έμαθα και κάτι από αυτό το τελευταίο tour διασχίζοντας και διασταυρώνοντας τη μισή χώρα, για χάρη του έρωτα τελικά ο άνθρωπος μπορεί να κάνει πολλά κι ας το είχα ξεχάσει εγώ εδώ και καιρό …
Όταν είδα τη συμφοιτήτρια μου στη Λάρισα αγκαλιά με τον γκόμενο της τα έχασα για λίγο , τι δουλεία έχεις εσύ εδώ της είπα ; Να μωρέ μου είπε , το αγόρι μου είναι στο Διδυμότειχο , εγώ στον Πύργο και θέλαμε να βρεθούμε και είπαμε να μοιράσουμε την απόσταση …. Μα καλά της λέω και στη Λάρισα που μείνατε , έχεις κανέναν γνωστό ; Τα ξενοδοχεία γιατί υπάρχουν Σοφία , μου είπε γεμάτη απορία !!!
Η Παρασκευή δεν είναι μακριά , πλησιάζει απειλητικά γρήγορα ! Τι ειρωνεία; Σήμερα άδειασα τις βαλίτσες , άντε πάλι από την αρχή , θα καταντήσει ρουτίνα σε λίγο!!! Ακόμα δεν ξέρω αν θα κάνω 300 χιλιόμετρα ή τα διπλάσια , αλλά αν τελικά ο δρόμος με βγάλει στην πρωτεύουσα και όχι στην συμπρωτεύουσα , που προς πρωτεύουσα οδηγούνε όλα , ελπίζω να έχω την ανάλογη υποδοχή και φιλοξενία που είχα στη Θεσσαλονίκη !


Υ. Σ Να ξεκινάς σημαίνει να δαμάζεις ,όλα εκείνα που σου φορτώνουν σπέρμα και μνήμες από τις παλιές χαμένες σου απόπειρες … Γιάννης Αγγελάκας
(Πόσες φορές να το έχω γράψει ; )

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις