Βιώνω την λεγόμενη κατάθλιψη των γιορτών …
Δεν έμειναν άλλα αυγά να σπάσω , δεν έμεινε άλλος χώρος στο στομάχι για να το γεμίσω , με αρνιά, κοκορέτσια, κεμπάπ( κι όταν λέω κεμπάπ εννοώ το ωραίο το δικό μας το βορειοελλαδίτικο, όχι αυτό το άθλιο κεμπάπ που είναι σαν μπιφτέκι που τρώνε στην Αθήνα και κάτω από το αυλάκι).
Ίσως είναι και αυτή η δεύτερη αναβολή ενός ταξιδιού που περίμενα με λαχτάρα .
«Persona non grata» η Κοντολίζα , «persona non grata» κι εγώ!
Βρίσκομαι σε μια περίοδο γενικής αποτοξίνωσης από πάρα πολλά πράγματα που λέγονται, και από άλλα τόσα που δεν λέγονται!
Είναι ο φόβος μπροστά στο επικείμενο χάσιμο της αραλίκας .
Είναι οι στίχοι από τους Magic de spell που λένε «τέρμα το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα».
Είναι τα «ιδιαζόντως ειδεχθείς» μελλούμενα στην τράπουλα της Ελίνας.
Είναι η απόρριψη, και αναβολή σχεδίων .
Είναι η έλλειψη μιας συγκεκριμένης ταξιδιάρας αγκαλιάς.
Είναι η εύθραυστη υγεία κοντινών μου ανθρώπων .
Είναι η συνεχόμενη έλλειψη πίστης που έχω στις δυνάμεις μου, που επιτείνουν την μελαγχολική μου διάθεση..
Τέλος αν θες, είναι απλά η φυσική εξέλιξη της ζωής, που για να μην καταντάει μονότονη, αλλάζει που και που και μου δείχνει και την άλλη όψη του νομίσματος , ή ακόμα πιο απλά , δεν μπορούν όλα να έρχονται τόσο καλά , πρέπει κι εγώ να έχω κάτι για να παραπονεθώ . Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά είναι φόβοι της στιγμής , είναι πράγματα που έχω ζήσει ξανά και έχω αντιμετωπίσει στο παρελθόν άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε πάλι όχι . Έχω συμφιλιωθεί με το παρελθόν μου κι έχω μάθει πολλά από αυτό , ότι ξέρω κι ότι είμαι αυτή τη στιγμή το οφείλω σε’ κείνο, κι αν έγινα καλύτερος άνθρωπος το οφείλω στις δύσκολες στιγμές του χθες.
Δεν ζω τίποτα άλλο παρά ένα ηλιόλουστο μελαγχολικό απόγευμα του Απρίλη απολαμβάνοντας τη μοναξιά μου .
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Σας καλημερίζω όλους , από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ , από την πιο υγρή, καυτή και ιδρωμένη πόλη του πλανήτη , μα φυσικά από την βασίλ... -
Όλα είναι δρόμος και κυρίως ανηφορικός γιατί καλά τα Yolo αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις στην πραγματική ζωή και καταλαβαίνεις (...) είτε μπεις...
4 σχόλια:
bravo, akrivws. apolamvanontas ti monaxia... emena mou pire 27 xronia na sullavw oti oi ennoies apolafsi kai monaxia den einai antithetes, alla boroun kai na sunuparxoun... esena pali sou pire mallon ligotero, opote pali kala.
panta mas leipoun pragmata, ki einai kalo. skepsou na ta eixame ola poso tha variomastan!!
Ιδιαζόντως ειδεχθή τα μελλούμενα!Τα εγκλήματα με έφαγαν ...
When the day is long and the night, the night is yours alone,
When you're sure you've had enough of this life, well hang on.
Don't let yourself go, everybody cries and everybody hurts sometimes.
Sometimes everything is wrong. Now it's time to sing along.
When your day is night alone, (hold on, hold on)
If you feel like letting go, (hold on)
When you think you've had too much of this life, well hang on.
Everybody hurts. Take comfort in your friends.
Everybody hurts. Don't throw your hand. Oh, no. Don't throw your hand.
If you feel like you're alone, no, no, no, you are not alone
If you're on your own in this life, the days and nights are long,
When you think you've had too much of this life to hang on.
Well, everybody hurts sometimes,
Everybody cries. And everybody hurts sometimes.
And everybody hurts sometimes. So, hold on, hold on.
Hold on, hold on. Hold on, hold on. Hold on, hold on.
χμ! μεταβατική φάση οσμίζομαι! κάνε υπομονή και έχει ανοιχτά μάτια και αυτιά... για τις ευκαιρίες μην ανησυχείς, έρχονται!
Δημοσίευση σχολίου